Aktualności

Propaganda w myśleniu potocznym jednoznacznie kojarzona jest z manipulacją, próbą wpłynięcia na czyjąś postawę lub poglądy w nieuczciwy sposób. Jest zatem narzędziem indoktrynacji, mającym wpoić komuś określone idee. Tymczasem samo słowo propaganda pochodzi od łacińskiego propagare, czyli „krzewić”, „poszerzać”. Warto pamiętać, że w krajach anglosaskich nie ma ono tak silnie negatywnego wydźwięku, może oznaczać nie tylko agitację polityczną, ale też popularyzację. Zresztą i w języku polskim mamy ślad takiego znaczenia w czasowniku propagować.

Scenariusz zajęć ma na celu interpretację języka propagandy w historycznych i współczesnych przekazach medialnych. Scenariusz pomaga określić cechy języka propagandowego używanego niegdyś w Polsce, a także odnosi się do współczesnych mediów i pozwala odnaleźć w nich podobne figury i techniki propagandowe. Materiał umożliwia zapoczątkowanie dyskusji o tym, w jakim stopniu współczesne media posługują się technikami propagandy typowej dla okresu PRL-u i II RP.

dr hab. Zuzanna Grębecka – antropolożka kultury, etnolożka, adiunkt w Zakładzie Antropologii Słowa w IKP UW, członkini Interdyscyplinarnego Zespołu Badań Kultury Komunizmu w Krajach Europy Środkowo-Wschodniej i na Bałkanach, działającego na Wydziale Polonistyki UW. Zajmuje się antropologią komunizmu, antropologią polityki, antropologią zmysłów, współczesną i tradycyjną kulturą duchową, kulturą popularną, historią i kulturą państw postkomunistycznych (przede wszystkim Polski, Białorusi, Rosji i krajów nadbałtyckich).

Do materiału eksperckiego załączamy infografiki Davida Sypniewskiego, które pomoga zapoznac się z materiałem i przybliżą jego treści.